باران بهانه ای است برای با هم بودن
عاشقانه هاباران بهانه ای است برای با هم بودن
عاشقانه هادرباره من
تقدیم به کسانی که شب ها را با یاد معشوق خود به صبح می رسانند و کسانی که به خاطر عشق از همه چیز خود گذشته اند و به هیچ چیز جز عشق خود نمی اندیشند.
ادامه...
خدایا از عشق امروزمان برای فرداها یی که فراموش میکنیم
عاشق بوده ایم قدری کنار بگذار به قدر یک مشت
به قدر یک لبخند
تا فراموش نکنیم عاشق بوده ایم
تا عاشق بمانیم و عاشق بمیریم.
خدایا از عشق امروزمان برای فرداها یی که فراموش میکنیم
عاشق بوده ایم قدری کنار بگذار به قدر یک مشت
به قدر یک لبخند
تا فراموش نکنیم عاشق بوده ایم
تا عاشق بمانیم و عاشق بمیریم.
زهر شیرین
تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوش تر از اینت ندانم.
وگر –هر لحظه-رنگی تازه گیری،
به غیر از(زهر شیرینت)نخوانم.
تو زهری،زهر گرم سینه سوزی،
تو شیرینی،که شور هستی از توست.
شراب جام خورشیدی،که جان را
نشاط از تو،غم از تو،مستی از توست.
به آسانی ، مرا از من ربودی
درون کوره ی غم آزمودی
دلت آخر به سرگردانیم سوخت
نگاهم را به زیبایی گشودی
بسی گفتند:(دل از عشق برگیر!
که:نیرنگ است و افسون است و جادوست!)
ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
که این زهر است،اما!....نوشداروست!
چه غم دارم که این زهر تب آلود،
تنم را در جدایی می گدازد
از آن شادم که در هنگامه درد،
غمی شیرین دلم را می نوازد.
اگر مرگم به نامردی نگیرد،
مرا مهر تو در دل جاودانی است.
وگر عمرم به ناکامی سرآید،
تو را دارم که :مرگم زندگانی است.
خورشید جاودانی
در صبح آشنایی شیرین مان،تو را
گفتم که مرد عشق،نئی باورت نبود
در این غروب تلخ جدایی، هنوز هم
می خواهمت چو روز نخستین،ولی چه سود!
می خواستی به خاطر سوگندهای خویش
در بزم عشق بر سر من جام نشکنی
می خواستی به پاس صفای سرشک من
این گونه دل شکسته به خاکم نیفکنی
پنداشتی که کوره ی سوزان عشق من
دور از نگاه گرم تو خاموش می شود؟
پنداشتی که یاد تو این یاد دلنواز
در تنگنای سینه فراموش می شود؟
تو رفته ای که بی من،تنها سفر کنی
من مانده ام که بی تو،شبها سحر کنم
تو رفته ای که عشق من از سر به در کنی
من مانده ام که عشق تو را تاج سر کنم
روزی که پیک مرگ مرا می برد به گور
من شب چراغ عشق تو را نیز می برم!
عشق تو،نور عشق تو،عشق بزرگ تو است
خورشید جاودانی دنیای دیگرم.