نذار بین من و تو فاصله طولانی بشه

نذار هوای عشقمون دوباره طوفانی بشه

نذار که دست روزگار خط بکشه رو آسمون

ابر غرور و پس بزن تا بشکنه طلسمون

نذار که پشت شیشه ها چشم های من جا بمونه

نذار که این شیشه دل تنهای تنها بمونه

نذار پرنده دلت بشینه رو بام کسی

تو آسمون ها پر بکش تا که به مقصد برسی

تو ای دلیل موندنم راه رسیدن آسونه

ریلی که بین من و توست ما رو بهم می رسونه

بی تو بودن

آغاز بی تو بودن ، آغاز یک سفر بود

پرواز یک قناری در عرصه خطر بود

پایان با تو بودن ، پایان دلخوشی هاست

تنهایی بزرگم ، لبریز خواب و رویاست

کشف سکوت دریا ، کشف غم قناری است

بغض شبانه ام را موج ستاره جاری است

ای رفته از کنارم ، با هرچه مهربانی

برگرد تا بگویم این نکته را نهانی

که از هر چه بی نیازم جز عشق را سرودن

پیوسته پر کشیدن ، همواره با تو بودن