یادها......

راه می رفت و لبخند می زد

چهره اش را سروری خوش آیند

با گل و نور پیوند می زد

خاطراتی خوش آیند ، انگار

در پی هم می آمد به یادش

یادهایی سبکبال ، شیرین

سر برون می کشید از نهادش

ناگهان قطره اشکی درخشید

بر رخش ، خنده اش را فرو خورد !

آن گل و نور یک باره پژمرد

و آن خوش آیند ناگاه افسرد

یادها یادگاران عمرند

خفته در خاطر آدمیزاد

یاد خوش لذتی دلپذیر است

چون دگر باره از آن کنی یاد

تلخ و شیرین در این یادها هست

کاش شیرین آن بیشتر باشد !